το χλώριο δεν δρά στο νερό της πισίνας. Τι συμβαίνει;

Το ελεύθερο χλώριο ή αλλιώς υπολειμματικό είναι το χλώριο, το οποίο έχει απολυμαντική δράση και μπορεί να σκοτώσει τους μικροοργανισμούς και τα βακτήρια που υπάρχουν στο νερό. Είναι μια από τις πιο σημαντικές παραμέτρους που θα πρέπει να εξετάζουμε και να ελέγχουμε καθημερινά τόσο σε πισίνες δημόσιας χρήσης όσο και σε πισίνες ιδιωτικής χρήσης.

Σύμφωνα με την νομοθεσία, η οποία άλλαξε κατά την περίοδο του Covid-19 και έχει παραμείνει έως σήμερα, το ελεύθερο χλώριο στο νερό μιας πισίνας πρέπει να βρίσκεται από 1-3 ppm.  Παρόλα αυτά υπάρχουν περιπτώσεις που, ενώ το παρακολουθούμε καθημερινά και κάνουμε ότι ακριβώς χρειάζεται για να το συντηρούμε στα επίπεδα που πρέπει, οι τιμές που λαμβάνουμε δεν είναι οι αναμενόμενες. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για τους παρακάτω λόγους:

• Η τιμή του pH μπορεί να επηρεάσει άμεσα τη δράση του απολυμαντικού μέσα στο νερό. Όταν χρησιμοποιούμε υποχλωριώδες νάτριο για την απολύμανση του νερού και το pH βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα ιδιαίτερα από το 8 και πάνω τότε η δράση του χλωρίου πέφτει στο 20%. Αυτό φαίνεται και στο διάγραμμα που ακολουθεί.

• Υψηλή τιμή ισοκυανουρικού οξέος. Το ισοκυανουρικό οξύ είναι ένα από τα βασικά συστατικά που βρίσκεται στα στερεά οργανικά χλώρια (τρίχλωροισοκυανουρικό οξύ 90%, διχλωροισοκυανουρικό νάτριο 56%, πολυταμπλέτα, ταμπλέτα 90%) που χρησιμοποιούμε για την απολύμανση του νερού. Αυτό το συστατικό υπάρχει για να σταθεροποιεί το χλώριο μέσα στο νερό και να το προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία και τις υψηλές θερμοκρασίες. Παρόλο που προσφέρει αυτό το πολύ σημαντικό πλεονέκτημα όταν χρησιμοποιούνται συστηματικά καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν τα στερεά οργανικά χλώρια η συγκέντρωση του ισοκυανουρικού οξέος αυξάνεται πολύ μέσα στο νερό της πισίνας. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που παρατηρούμε κυρίως στο τέλος της σεζόν και το καταλαβαίνουμε τόσο στην όψη του νερού (“κουρασμένο”, πρασινωπό, σχετικά θολό κ.ά) όσο και στην κατανάλωση των χημικών που είναι ιδιαίτερα υψηλή. Η υψηλή συγκέντρωση ισοκυανουρικού οξέος έχει ως αποτέλεσμα να υπερσταθεροποιείται το χλώριο μέσα στο νερό και έτσι να μην καταστρέφει άλγες, μικροοργανισμούς και βακτήρια.

• Υψηλή τιμή φωσφορικών αλάτων (σύνδεσμος το κείμενο των φωσφορικών αλάτων). Αφού έχουν ελεγχθεί οι παραπάνω παράμετροι και βρίσκονται εντός ορίων τότε είναι πολύ πιθανό να έχουμε υψηλή συγκέντρωση φωσφορικών αλάτων. Τα φωσφορικά άλατα είναι σίγουρο ότι υπάρχουν μέσα στο νερό της πισίνας και προέρχονται από διάφορες πηγές (πηγή προέλευσης του νερού, περιβάλλοντας χώρος, βλάστηση, λουόμενοι κ.ά). Τα φωσφορικά άλατα είναι η τροφή των άλγεων και βοηθούν στην ανάπτυξη τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αν βρεθούν οι κατάλληλες συνθήκες (μειωμένη συγκέντρωση απολυμαντικού, υψηλή συγκέντρωση ισοκυανουρικού οξέος, υψηλές θερμοκρασίες, μεγάλο φορτίο λουόμενων, κακή κατάσταση μέσου φίλτρανσης κ.ά) να αναπτυχθούν οι άλγες και να πρασινίσει το νερό της πισίνας ακόμα και σε μια νύχτα. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η χρήση ενός εξειδικευμένου χημικού του Starver X, το οποίο απομακρύνει όλα τα φωσφορικά άλατα από το νερό και δεν αφήνει τις άλγες να αναπτυχθούν ανεξέλεγκτα. Επίσης χρησιμοποιώντας το Starver X μειώνεται πολύ η κατανάλωση του απολυμαντικού, ενισχύεται η δράση του και κατά συνέπεια ελέγχεται και η συγκέντρωση του ισοκυανουρικού οξέος.

• Υψηλή συγκέντρωση Ολικά Διαλυμένων Σωματιδίων (TDS, Total Dissolved Solids). Όταν έχουμε υψηλή συγκέντρωση αυτής της παραμέτρου τότε το νερό μας είναι αρκετά “κουρασμένο”. Μέσα στο νερό της πισίνας υπάρχουν πολλά διαλυμένα σωματίδια, τα οποία μπορεί να προέρχονται από την ίδια την πηγή προέλευσης του νερού π.χ. γεώτρηση. Αυτά τα σωματίδια δεν φαίνονται με οπτικό έλεγχο αλλά εμποδίζουν πολύ την σωστή δράση όλων των χημικών προϊόντων που βάζουμε στο νερό για συντήρηση και απολύμανση.

Όλες οι παραπάνω παράμετροι είναι απαραίτητο να ελέγχονται, άλλοι καθημερινά (pH) και άλλοι σε τακτά χρονικά διαστήματα (ισοκυανουρικό οξύ, φωσφορικά άλατα και TDS) έτσι ώστε να γνωρίζετε εάν παρέχει το απολυμαντικό την καλύτερη δυνατή δράση.